Kategoria: Brama brandenburska

Brama Brandenburska w Berlinie jest pomnikiem jedności. Miała wiele symboli: pokój, zwycięstwo, była symbolem wolności i podziału. Stała się tłem nazistowskich parad.

Dzisiaj Brama Brandenburska jest pomnikiem jedności.

Upadek muru berlińskiego nastąpił 9 listopada 1989 roku. W tym czasie Brama Brandenburska stała się najważniejszym symbolem stolicy Niemiec. Przyćmiła równie popularną wieżą telewizyjną na Alexanderplatz.

Obiekt został ukończony w 1738 r. – składał się z dwóch piaskowych kolumn z pilastrami i barokowymi dekoracjami, dwóch bram dla pieszych i przejścia głównego. Zlokalizowano cztery stróżówki, jedna dla straży, strzelca, straży pożarnej i kasjera.

Wkrótce jednak Brama Brandenburska nie była już wystarczająco reprezentatywna dla pruskiej rezydencji. Już w 1769 r. Konferencja w Akademii der Künste zażądała, aby nowa brama miejska zamknęła plac o nazwie Quarré (obecnie Pariser Platz) na zachodzie. Król Friedrich Wilhelm II (1786–1797) podjął ten temat i powierzył architektowi Carlowi Gotthardowi Langhansowi zadanie stworzenia reprezentacyjnej nowej bramy, miała stanowić zwieńczenie słynnej Alei pod Lipami (Unter den Linden). W 1788 r. rozpoczęto prace nad wyburzeniem bramy, która miała zaledwie 50 lat, trzy lata później ukończono wczesną klasycystyczną budowę. Przy projektowaniu bramy brandenburskiej w Berlinie Gotthard Langhans został zainspirowany dwoma obiektami budowlanymi: Akropol w Atenach, Partenon i Propyleje. Stworzył idealną bramę z pięcioma prześwitami, o łącznej szerokości 65,5 metra, wysokości 26 metrów i głębokości 11 metrów. Do końca monarchii w Niemczech w 1918 r. centralne, szerokie przejście było zarezerwowane dla koronowanych głów i ich najbliższych krewnych; złamanie tej zasady było wyjątkowo niemile widziane.

Latem 1791 roku oficjalnie otwarto bramę, od tego czasu przeznaczoną dla pieszych, jeźdźców i powozów. Król nie był obecny na uroczystościach. W następnym roku brama otrzymała swoją nazwę od napisu wykonanego z brązowych liter: Brama Pokoju. Dzisiejsza brama po raz pierwszy stała się publicznie dostępna 6 sierpnia 1791 roku. Wówczas nie była jeszcze ukończona- genialna brązowa rzeźba bogini pokoju Johanna Gottfrieda Schadowa na powozie ciągniętym przez cztery konie zwieńczyła budynek dopiero w 1793 r. W tym czasie Brama Brandenburska nadal funkcjonowała jako brama miejska. Jednak już nie jako część systemu fortyfikacji obronnych; barokowa forteca została zburzona pół wieku wcześniej. Odtąd brama i Kwadryga (Quadriga ) stały się i pozostały głównymi symbolami Prus i Niemiec od końca XIX wieku. I ciekawostka: Napoleon w 1806 r. nakazał arcydzieło przewieźć do Paryża. Po inwazji wojsk pruskich w Paryżu w 1814 r. kwadryga została odzyskana i natychmiast sprowadzona”do domu” i uroczyście odsłonięta 9 sierpnia tego samego roku. Berlińczycy nazywali ją wtedy „powozem powrotnym”. Znany architekt pruski Karl Friedrich Schinkel uczynił boginię zwycięstwa Wiktorię boginią pokoju. Przez sto lat Brama Brandenburska była bramą zwycięstwa, przez którą wojska Prus symbolicznie wróciły po wojnach 1864, 1866 i 1871 roku. Zmiany tej tradycji nastąpiły w 1918 r. Chociaż wojska niemieckie ponownie weszły przez bramę ​​10 grudnia 1818 roku, nikt tak naprawdę nie uwierzył słowom ówczesnego szefa rządu Friedricha Eberta „Wasze ofiary i czyny są bezprecedensowe” W czasie bitwy o Berlin na przełomie kwietnia i maja 1945 r. miasto zostało poważnie uszkodzone, najbardziej dzielnica Mitte; Także brama brandenburska. 17 czerwca 1953 r. robotnicy z Berlina Wschodniego zażądali wolnych wyborów i zakończenia dyktatury SED oraz zniesienia zwierzchnictwa Związku Radzieckiego. Robotnicy przeszli pod bramę brandenburską. Powstanie to zostało brutalnie stłumione.

O powstaniu w Berlinie napiszemy w osobnym wpisie.