Poszukiwanie placu pod budowę Reichstagu.
Po założeniu Rzeszy Niemieckiej i po pierwszych wyborach do Reichstagu w 1871 r. zaczęto poszukiwać obiektu odpowiedniego na siedzibę parlamentu. Wybranych 382 deputowanych odbyło swoje pierwsze spotkania w Królewskiej Manufakturze Porcelany (KPM) w Berlinie. Hrabia Atanazy Raczyński (brat Edwarda Raczyńskiego) odmówił sprzedaży swojej nieruchomości. Dopiero dziesięć lat od śmierci hrabiego, ziemia obok Bramy Brandenburskiej mogła być przekazana pod budowę Reichstagu.
W konkursie architektonicznym zgłoszono prawie 200 prac projektowych. Pierwszą nagrodę otrzymał Paul Wallot, który i tak musiał kilkakrotnie zmienić swój pierwotny projekt i ostatecznie rozpoczął budowę w 1884 roku.
Architektura Reichstagu
Paul Wallot przy planowaniu obiektu połączył elementy renesansu, baroku i klasycyzmu. Niemal 60-metrową kopułę, która rozciągała się na salę konferencyjną, uważano za bardzo nowoczesny element. W tamtym czasie konstrukcja ze stali i szkła była uważana za arcydzieło. Podczas II wojny światowej kopuła Reichstagu została poważnie uszkodzona i za istniało ryzyko zawalenia. Po wojnie w 1954 roku została wysadzona w powietrze ze względów bezpieczeństwa.
Architektura Reichstagu Paula Wallota zyskała duże uznanie – także na arenie międzynarodowej. Ale Wallot musiał również pogodzić się z krytyką: jednym z jego najsurowszych krytyków był sam Cesarz Wilhelm II.
Budynek Reichstagu został ukończony w 1894 roku. W budynku parlamentu o długości 138 metrów i szerokości prawie 100 metrów zainstalowano ponad 32 miliony cegieł i 30 000 metrów sześciennych piaskowca. Brakowało tylko napisu „Narodowi niemieckiemu”, który został wykonany i umiejscowiony w tympanonie dopiero w 1916 r. Przewodnik po Berlinie na życzenie oprowadzi po wnętrzach obiektu.
Zniszczenia Reichstagu
Rok 1918, w którym zakończyła się pierwsza wojna światowa, był rokiem wstrząsów politycznych: cesarz abdykował, a socjaldemokrata Philipp Scheidemann stworzył Republikę Weimarską. Od tego czasu rady robotnicze i żołnierskie zbierały się w sali plenarnej, a żołnierze byli kwaterowani w budynku.
Niecały miesiąc po dojściu nazistów do władzy Reichstag płonął. Sala plenarna została zniszczona w nocy z 27 na 28 lutego 1933 r. Nie ulega dziś wątpliwości, że było to podpalenie.
Budynek Reichstagu nie był używany przez nazistów. W czasie wojny produkowano w nim lampy radiowe. W piwnicy urządzono szpital, między innymi oddział położniczy szpitala Charite.
Kiedy Armia Czerwona zajęła w 1945 r. Berlin, w Reichstagu wybuchły zacięte walki, podczas których budynek został ponownie poważnie uszkodzony. 30 kwietnia 1945 r. dwóch rosyjskich żołnierzy zamontowało czerwoną flagę na częściowo zniszczonym budynku.
Do dziś można zobaczyć ślady żołnierzy Armii Czerwonej – w postaci dekoracji ściennych, które zostały odkryte i zachowane po remoncie budynku w połowie lat 90. Podczas wycieczki po obiekcie , przewodnik po Berlinie pokazuje miejsca historyczne z napisami wyrytymi na ścianach przez żołnierzy. Można zamówić wejście na kopułę widokową i zwiedzić wnętrza Reichstagu.
Pierwsza rekonstrukcja
Po podziale Berlina w 1961 r. Reichstag znalazł się w zachodniej części miasta.W połowie lat 50. Bundestag postanowił odbudować Reichstag. Kopuła, której groziło zawalenie, została już wysadzona w powietrze w 1954 r. Pod przywództwem architekta Paula Baumgarten rozpoczęła się odbudowa częściowo poważnie zniszczonego budynku.
Rekonstrukcja i przebudowa trwały do 1973 roku. Budynek był teraz znacznie prostszy niż wcześniej, miał także zlokalizowaną salę plenarną, która jednak nie mogła być wykorzystana na spotkania w Bundestagu – zgodnie z porozumieniem czterostronnym nie mogły one odbywać się w Berlinie.
Pierwsze spotkanie po 58 latach
Po upadku Muru Berlińskiego i zjednoczeniu Niemiec rozpoczęła się nowa faza budowy budynku Reichstagu. 4 października 1990 r. odbyła się pierwsza sesja ogólno-niemieckiego parlamentu – wówczas jeszcze złożonego z Bundestagu i wschodnio-niemieckiego Volkskammer. W czerwcu 1991 r. Bundestag postanowił: „Siedzibą niemieckiego Bundestagu jest Berlin”.
Poszukiwano architekta do przebudowy Reichstagu. Wybór padł na Sir Normana Fostera, który zwyciężył około 80 konkurentów. Najbardziej uderzającym elementem jego projektu, który został zmieniony na prośbę Bundestagu, jest szklana kopuła, która szybko stała się obiektem przyciągającym tłumy.
Odbudowa Reichstagu trwała pięć lat. W kwietniu 1999 r. Sir Norman Foster symbolicznie przekazał klucz Wolfgangowi Thierse, prezydentowi Bundestagu. Ciekawostka: zanim parlamentarzyści zajęli swoje miejsca, Bundeswehra przysłała 1100 żołnierzy do sali plenarnej obrad, aby przetestować system mikrofonowy.
Przewodnik po Berlinie i Poczdamie oprowadzanie turystów
Berlin i Poczdam – oprowadzanie i zwiedzanie – wycieczki i spacery. Przewodnik po Berlinie