Każdego dnia ponad 360 000 osób przebywa na Aleksanderplatz. Jest to najczęściej odwiedzany obszar w Berlinie — przed Kurfürstendamm (Kudamm) i jest uważany za czwarte najbardziej ruchliwe miejsce w Europie. Alexanderplatz jest ważnym węzłem komunikacyjnym w stolicy Niemiec i znajduje się w dzielnicy Mitte. Plac centralny został tak nazwany na cześć rosyjskiego cara Aleksandra I.
Plac został zabudowany w XIX wieku, Zwiedzamy plac z przewodnikiem po Berlinie i wydaje się, że jest bardzo nowoczesny…Pytacie co zobaczyć w Berlinie, gdzie sie udać, ciekawe miejsca w Berlinie…Odpowiadamy w tym artykule;
Tło historyczne
Po wojnie trzydziestoletniej wzmocniono mury twierdzy berlińskiej i zbudowano rodzaj pierścienia twierdzy. Powstały pierwsze plany miasta przyjaznego mieszkańcom. Niektóre bramy nowej fortecy zostały zamknięte np. Stralauer Tor. Dzięki temu Georgentor (brama Georga) stała się strategiczną. Wielki Elektor otrzymał do dyspozycji działki, na których ustanowiono targ bydła i cotygodniowy miejski targ (rynek) Pod koniec XVII wieku na przedmieściach Georgen znalazło swoje miejsce około 700 rodzin. W 1701 r. Georgentor przemianowano na Königstor, a plac nazwano Königs Thor Platz. W 1800 r. mieszkańcami placu byli głównie rzemieślnicy, emerytowani żołnierze, drobni mieszczanie lub robotnicy (jedwab i wełna). Południowa część przyszłego Alexanderplatz została oddzielona od ruchu drzewami i była wykorzystywana do pokazów i parad.
Znaczenie Aleksanderplatz dla Residenzstadt Berlin w latach 1805-1900
25 października 1805 r. Car rosyjski Aleksander I został przyjęty na placu przed starą bramą królewską. Po tym spotkaniu król Fryderyk Wilhelm III przemianował plac na Alexanderplatz. Już w tym czasie Alexanderplatz był ważny dla ruchu kołowego- w 1847 r. omnibusy zaprzężone w konie prowadziły do Placu Poczdamskiego. Podczas rewolucji marcowej w 1848 r. doszło tutaj do walk ulicznych.
W 1870 roku dawną fosę wypełniono ziemią. I zbudowano na niej berlińską Stadtbahn (kolejkę) W 1882 roku został otwarty dworzec miejski Alexanderplatz. Od 1870 do 1886 roku powstały następujące budynki:
Grand Hotel
Komenda Główna policji
Sąd Rejonowy
Central Market
Wraz z otwarciem hali targowej na placu zabroniono cotygodniowego targu, a przestrzeń powstałą po zniesieniu placu targowego podzielono; w części północnej pojawił się plac przeznaczony dla pieszych, na południu ponownie ukształtowano dawny plac paradny
Rozkwit placu 1900–1940
Alexanderplatz przeżywał swój wielki rozkwit w XX wieku: kupcy Hermann Tietz (Volkswarenhaus dla berlińczyków) zbudowali duże domy towarowe, Georg Wertheim (Weltstadtwarenhaus für die Welt) i Hahn. Powstanie i funkcjonalność węzła komunikacyjnego sprawiła, że Alexanderplatz stał się ważnym obszarem w Berlinie: nie tylko trzy linie metra, ale także pociągi dalekobieżne i S-Bahn, a także autobusy, tramwaje konne, a od 1898 roku tramwaje elektryczne były dostępne dla ludności.
Z powodu nagromadzenia pojazdów plac groził zawaleniem, dlatego ówczesny radny miasta Martin Wagner zlecił przeprojektowanie placu wg ówczesnych norm i dostosowanie do ruchu. Konkurs architektoniczny rozpoczął się w 1929 roku. Z powodu kilku komplikacji z inwestorami nie wykorzystano zwycięskiego projektu biura Hansa i Wassili Luckhardta, ale projekt Petera Behrensa – Alexanderhaus i Berolinahaus zostały następnie zbudowane równolegle do Stadtbahn i dlatego są to jedyne budynki zrealizowanego planu Behrensa. Ponieważ amerykańskie konsorcjum, które było odpowiedzialne za budowę, nie posiadało funduszy na dalsze budynki (nadszedł wielki kryzys), Ale nawet wtedy Alexanderplatz był najbardziej ruchliwym placem w Berlinie. W 1936 roku, w czasie letnich igrzysk olimpijskich (w Berlinie), między godziną 7:00 a 21:00 codziennie przez plac przejeżdżało około 35 000 pojazdów.